یکی دو سال پیش در اولین کنفرانس بین المللی استراتژی های برند (دی ماه ۱۳۹۳) عضو شورای سیاستگذاری بودم که با هدف اشاره به اهمیت برند ملی صحبتهایی داشتم.
متاثر بود از فضای جاری بحثها روی اقتصاد مقاومتی
اصحاب دانش مطالب ارزنده ای اشاره داشتند. من هم عرائضی را صحبت کردم و البته اشاراتی به برند ملی!
رویکرد اصلی مورد اشاره من این بود که با تبلیغ و شعار “ایرانی، کالای ایرانی بخر” نمیتوان اقتصاد را مقاوم کرد و یا برند ملی ساخت.
برند ملی ما نام ایران است
این را نباید فراموش کنیم
ولی نکته ای که مد نظر من است اشاره به این موضوع است که یک خریدار نگران این است که به صرفه بخرد و کالای خریداری شده با نیازهایش بیشترین تطابق را داشته باشد.
وقتی نام ایران را روی کالایی میگذاریم، مصرف کننده تصویری از کل جامعه ایرانی را در کسری از ثانیه از نظر میگذراند. در مورد سایر کشورها هم همینطور. هر آنچه از اسم آن کشور در ذهن او تداعی معنا میکند از ذهنش عبور میکند.
به موفقیتهای علمی، توفیقات تیمهای ورزشی، وضعیت اقتصادی، اجتماعی و … می اندیشد.
بعد با خودش فکر میکند که آیا میتوان به محصول ساخت چنین جامعه ای اعتماد کرد؟
این یعنی برند ملی. نکته کلیدی در انتخاب کالای ایرانی در این موضوع نهفته است.
با شعار و تشویق نمیتوان کار را برای مدت طولانی و به طور اساسی و پایه ای پیش برد.
اگر میخواهیم فروش کالای ایرانی بالا رود باید روی افزایش اعتماد به کالای ایرانی کار کنیم. برای افزایش اعتماد به کالای ایرانی باید نه تنها روی موفقیت تیمهای ورزشی حتی ترافیک و روابط سیستمهای اداری با مردم هم کار کنیم.
میپرسید چه ربطی دارد؟
ربطش خیلی هم زیاد است. وقتی من در خیابان به چراغ قرمز و حق عبور دیگران و … توجه نمیکنم، یا در اداره با رشوه گرفتن کار را از روال خارج میکنم یا کار دارای ایراد را تایید میکنم، یعنی حقوق دیگران برایم ارزش ندارد.
وقتی یک تیم ورزشی با پرچم کشوری، بی نظم باشد و یا مدام شکست بخورد و یا ورزشکارانش وضع خوبی نداشته باشند میتوان در مورد سیستم و دیسیپلین و مسئولیت پذیری آن کشور هم صحبتها کرد و از جنبه های مختلف به آن پرداخت.
پس وقتی در کشوری به حقوق دیگران احترام گذاشته نشود، به هر طریقی، فرقی نمیکند عبور موتور سوار و ماشین از چراغ قرمز و پیاده رو باشد یا صف نذری گرفتن و یا معطل شدن مردم در اداره ای، یا هر چیز دیگری، چرا باید مصرف کننده فکر کند حقوقش در محصول ساخت آن کشور که خریداری میکند رعایت شده است؟
و اگر بخواهم محصول بسازم هم لابد نه تنها مجددا به حقوق دیگران اصلا فکر نمیکنم بلکه تا بتوانم با رشوه دادن و رشوه گرفتن استانداردهای کارم را هم زیر پا میگذارم.
غافل از اینکه دارم با آبروی نام ایرانی بر روی محصولات ایران و اقتصاد کشورم بازی میکنم بعد توقع دارم مردم به کالای من اعتماد کنند.
این نکته کلیدی در ایجاد برند ملی است.
باید برای رشد برند ملی به حقوق دیگران احترام بگذاریم. چیزی که خداوند در تمام ادیان توصیه ویژه ای به آن داشته است.
اینگونه فساد (از نوع مالی – رشوه، اختلاس و …) هم از بین میرود. روی این هم فکر کنید ارتباطش را پیدا میکنید.
