امروز افسوس نمیخورم که چقدر دیر فهمیدم سرمایه، زمان و عمرم را برای تولید هدر داده ام. ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است.
ساعتهایی که صرف منحصر کردن تولید، یافتن بازاری برای صادرات، حضور در کنار رقبا و … صرف کردم همه و همه اندوخته گرانبهایی است که بی شک مرا به وارد کننده حرفه ای تری تبدیل میکند. خوشحالم که بالاخره میخواهم جور دیگری ببینم.
با دست خالی شروع کرده بودم و توانسته بودم در میان رقبای بسیار قوی سهم مهمی را به محصول خودم اختصاص دهم. ولی حاشیه سود فعلی هیچ جذابیتی برایم ندارد.
برای همین هم فعلا کار تولید با حاشیه سود بسیار اندک و زحمتهای فراوانش را تا زمانی که در واردات کالا به نقطه با ثباتی برسم ادامه خواهم داد و کم کم سرمایه ام را شیفت خواهم داد به آن سمت. قصد هم دارم کسب و کار جدید را برای حضور در بازار منطقه طراحی کنم.
خودم حیفم می آید. به همه چیز. و فعلا از همه مهمتر به خودم.