ایام عید بهانه خوبی است تا به دیدار دوستان قدیمی دورانهای مختلف بروم. در سفری که به تبریز داشتم (که هنوز ادامه دارد) رشد مهاجرت مردم از شهرها و روستاهای آذربایجان به تبریز اولین چیزی بود که توجهم را جلب میکرد. مدتها بود که به تبریز نرفته بودم و این باعث میشد که تغییرات بیشتر به چشم بخورند. متاسفانه با توجه به تفاوت لهجه تبریزی ها با بقیه آذری زبانها به نظرم میرسید که آن آماری که میگفتند 97 درصد اهالی تبریز غیر تبریزی شده اند اکنون به مرز 99.99 درصد نزدیک شده باشد. طوری که حتی لهجه تبریزی من برای دیگر شنوندگان خنده دار بود!!!
حیف آن تبریزی که من در آن بزرگ شدم و خاطراتم در آن شکل گرفته است.
دلم برای آن تبریز تنگ شده است. آن مردم. با آن منش ها و آدابی که امروز کمتر میتوانم در این شهر آنها را ببینم.
یکی از میهمانانی که همراه ما میهمان صاحب خانه بود وقتی در خانه مشروطیت که امروز به عنوان موزه باز سازی شده و برای بازدید میهمانان شهر آماده شده است اسناد مختلف مربوط به دوره انقلاب مشروطیت و سرداران تبریز باقر خان و ستار خان را خوانده بود بسیار متعجب شده بود و از اینکه قبلا در مورد تبریز با تحقیر صحبت میکرده شرمسار بود.
با خودم و در دل خودم برای وضعی که امروز در تبریز شاهد بودم بسیار متاثر شدم.
راست میگویند.
تبریز بدون خونریزی توسط روستائیان فتح شده است.
از طرفی تورم در نرخ مسکن بسیار چشمگیر است.
سال قبل آپارتمان 70 متری که 25-26 میلیون تومان قیمت داشت امروز بالای 90 میلیون تومان قیمت دارد.
کدام کسب و کاری را سراغ دارید که ظرف یکسال چنین سودی ایجاد کند؟
به نظرم رشد و تداوم این روند یک حسن میتواند داشته باشد و آن اینکه سود این کار از سود قاچاق هم بالاتر برود و کم کم بازار قاچاق کالا راکد شود!!!
راستش بعید میدانم حتی قاچاق کالا نیز تا این حد سود آور باشد.
تازه حسن سرمایه گذاری در مسکن این است که استرسهای مختلف را هم نداری. کافی است مفت مفت بگردی و رشد قیمت زمین به هر حال همه چیز را جبران خواهد نمود.
گفتم قاچاق یادم افتاد بنویسم که حواسم در این سفر به بازار لوازم خانگی منطقه هم بود. متوجه شدم از طریق شهر بانه که شهری مرزی با کردستان عراق است انواع کالاها با نرخهای بسیار ارزان وارد میشوند. تقریبا نصف قیمت.
البته اخیرا به خاطر درگیری ترکیه با کردهای عراق ظاهرا نرخهای این بازار کمی افزایش پیدا کرده است ولی اختلاف قیمت باز آنقدر جذاب است که حتی خرده فروشها هم ترجیح میدهند از آن طریق ویترینهایشان را پر کنند.
البته هر چقدر هم جذاب باشد باز به اندازه مسکن سود آور نیست! بخصوص آنکه ریسک بالایی هم دارد.
بیچاره تولید کننده ایرانی. کلی سرمایه گذاری در ماشین آلات و مواد و البته مشکلات بی پایان صنایع از پرسنل و هزینه های مختلف و افزایش بهای منابع تولید گرفته تا مشکلات اقتصادی و تورم و قیمت بالای مواد اولیه نسبت به کالای ساخته شده وارداتی و حاشیه سود بسیار کمی که روز به روز مانند یخی که جلوی افتاب باشد کمتر نیز میشود و هزاران هزار مسائل درون سازمانی و رقابت برون سازمانی و … در حالیکه اگر همان سرمایه را در زمین یا مسکن سرمایه گذاری میکرد و یا حتی اگر خیلی دست و پا چلفتی بود میرفت در بانک میگذاشت به مراتب هم وضع خودش خوب بود و هم خاری در چشم دیگران نمیشد!!
افتصاد بیمار روز به روز عواقب وحشتناکش نمایانتر میشوند.
متاسفانه سال 1387 را از لحاظ اقتصادی سال خوبی نمیبینم که هیچ نگران مسائل فرهنگی مختلفی هستم که به خاطر مسئول بودن افرادی مانند آن افسر پلیسی که رسوایی اش را شنیدیم روز به روز بیشتر گریبان جوانان و آینده سازان کشور را خواهد گرفت. این نظر شخصی من است. شاید ناشی از سواد کم و اطلاعات ناقص باشد. امیدوارم افراد مطلع چنین چشم اندازی را متصور نباشند.
توکلمان بر خداست. چون پناهده ای جز او نداریم.
راستی صحبت از خدمت به کشور شد. با خودم فکر میکردم یک مدیر چگونه میتواند به وطنش خدمت کند؟ مثلا من تا دیروز مدیر یک واحد تولیدی بودم که به نظر خودم انجام درست وظیفه ام مانند عبادت بود. اما امروز که مدیر فروش یک شرکت با محصولات خارجی میشوم آیا باز هم در خدمت هم میهنانم هستم؟ باز هم دارم در راستای عمران و آبادی میهنم فعالیت میکنم؟
چگونه؟
نظر شما چیست؟ لطفا برایم بنویسید.
از اینکه برای خواندن این پست وقت صرف کردید سپاسگزارم
خواندن کامنتها، یادداشتها و نقطه نظرات شما شیرین ترین لحظات مرا در این وبلاگم شکل میدهد
لطفا نقطه نظرات خود را در خصوص این پست برایم بنویسید.
برای اشتراک مطالبم روی این تصویر کلیک کنید
