مطابق هر سال به مدت یک ساعت از ساعت 20:30 دولتها چراغهای اماکن عمومی را خاموش میکنند تا به مردم گرم شدن کره زمین را یادآوری کنند. سایت خوبی نیز در کشورمان ساخته شده است http://www.earth-hour.ir که گرچه نواقصات زیادی دارد ولی نشان دهنده توجه ما ایرانی ها است.
هنوز آمارهایی در خصوص میزان تغییر در کشورمان منتشر نشده است ولی احتمالا فردا که همه کشوهای جهان به این ساعت میرسند آمارهای مقایسه ای خوبی منتشر خواهد شد.
این خودش حرکت خوبی است ولی موضوعی که ذهنم را درگیر کرده است عکس العمل ما است. عارضه ای که به نام بی عاطفگی اجتماعی social apathy که به آن دچار شده ایم و گرفتارش هستیم.
از عکس العملهای مردم در قبال اختلاسهای هزار میلیاردی تا روغن پالم، آلودگی هوا، مشکلات محیط زیستی، بنزین های آلوده کننده، جنگلها، دریاچه ها و روهایی که خشک شده اند و …
ظاهرا احساسات کمتری بر انگیخته میشود.
آیا اکنون ساعت زمان موضوعی خواهد بود که حرکتی را ایجاد کند؟ احساساتمان را تغییر دهد؟ وقتی مسائل دور و بر خودمان ما را حساس نمیکند آیا انتظار داریم مسائل و نگرانی جهانی ما را تحت تاثیر قرار دهد؟
بی عاطفگی اجتماعی موضوعی جامعه شناسانه است که البته من نیز به آن خواهم پرداخت.
